10.5.08

defibrillator

Πριν απο μερικες μερες βρισκομουν στο εκτακτο καρδιολογικο ιατρειο του νοσοκομειου οπου πηγαινω και παρακολουθω, μεχρι να διοριστω -με τις ευλογιες του Υπουργειου Υγειας- στο 1ο ετος της ειδικοτητας μου. Το νοσοκομειο εφημερευε που σημαινει οτι μοιραζοταν μαζι με αλλα 3-4 μεγαλα νοσοκομεια (και καποια μικροτερα και πιο εξειδικευμενα) ολα τα εκτακτα περιστατικα του λεκανοπεδιου. Μην φανταστειτε σκηνες πανικου α λα ER, η μερα ειναι πολυ λιγοτερο δραματικη και πολλες φορες η αθανατη δημοσιο-υπαλληλικη ρουτινα γινεται αισθητη ακομα κι εκει.

- Σε ολα τα χρονια των σπουδων μου και μεχρι το πτυχιο ενιωθα ενα μιγμα υποτιμησης-φοβου για την ιατρικη. Οι συμφοιτητες μου μου φαινοντουσαν εντελως βλακες(νταξει..ναι ηταν), οι γιατροι μεσηλικα κομπλεξικα ψωνια(νταξει..ναι κι αυτοι ηταν),θεωρουσα τον εαυτο μου εντελως ανικανο να ανταποκριθει σε ενα τοσο απαιτητικο επαγγελμα(νταξει ακομα τον θεωρω) και η ιδεα να περασω τα επομενα 35 χρονια της ζωης μου κλεισμενη σε 1 νοσοκομειο ενω υπαρχουν τοσα δημιουργικα και ομορφα πραγματα εκει εξω(νταξει υπαρχουν) με τρομοκρατουσε. Αν δεν φοβομουν μην στειλω τον πατερα μου στον αλλο κοσμο και αν ημουν αρκετα θαρραλεα να τα παρατησω, μαλλον θα το ειχα κανει.
Φυσικα η ζωη δεν ειναι τοσο απλη και προβλεψιμη οσο το σεναριο μιας ταινιας, και η ιδεες και πεποιθησεις που εχεις για καποια πραγματα που δεν εχεις βιωσει ειναι, κατα κανονα αρχιζω να πιστευω, διαστρεβλωμενες σε τρομακτικο βαθμο. -


Εκεινο το Σαββατο ενω καθομουν και επαιζα φαπες με την βαρεμαρα μου, ηρθε αλλο ενα εκτακτο περιστατικο: ενας μεσηλικας κυριος με προυπαρχοντα προβληματα καρδιας. Ειχε λιποθυμησει το προηγουμενο βραδυ,ειχε πυρετο και πονο στο στηθος. Δεν διεφερε απο την πλειοψηφια των εκτακτων περιστατικων που ερχονται στις εφημεριες: αντρες κυριως ανω των 50, με λιγοτερο ή περισσοτερο βεβαρημενο καρδιολογικο ιστορικο, που ενιωσαν εναν πονο στο στηθος και ετρεξαν τρομοκρατημενοι στο νοσοκομειο(και καλα εκαναν). Τους κανουμε καποιες εξετασεις ρουτινας οι οποιες συνη8ως ειναι καλες και τους στελνουμε σπιτι. Ενω συμπληρωναμε χαρτουρες, ο κυριος που μεχρι πριν απο 1 λεπτο μας μιλουσε, εκλεισε τα ματια, αρχισε να κανει σπασμους και να βγαζει αφρους απο το στομα. Δεν ειχε καμμια επαφη με το περιβαλλον φυσικα και αυτο γιατι η καρδια του κατερρεε. Οταν ενας ανθρωπος πεθαινει δεν χρειαζεται να εισαι γιατρος για να το καταλαβεις. Ενω εγω ειχα παγωσει στην θεση μου και ημουν ικανη να βγαλω απο το στομα μου μονο αναρθρες κραυγες, οι συναδελφοι μου εκαναν στον ασθενη καρδιακες μαλαξεις και μετα τον "χτυπησαν" με τον απινιδωτη.

- ο απινιδωτης ειναι η συσκευη που εχουμε δει απειρες φορες στην τηλεοραση να κρατανε στα χερια τους αναμαλλιασμενοι γιατροι που στα ορια υστεριας ουρλιαζουν "ready? clear!" και μετα περνανε στο σωμα του ασθενη 360Volt κανοντας το να χοροπηδαει στο φορειο με τοσο κινηματογραφικο τροπο.-

Photobucket

Μετα απο 2 προσπαθειες η καρδια του κυριου αρχισε να χτυπαει ξανα κανονικα. Μετα απο λιγα λεπτα επικοινωνουσε κανονικα με το περιβαλλον του.
Τα δευτερολεπτα που διηρκεσαν ολα αυτα εγω φυσικα ημουν παντα κοκκαλωμενη και με ειχαν τοποθετησει ευγενικα σε μια γωνια για να μην παρεμποδιζω την κυκλοφορια. Απο εκει, ακινητη και βλεποντας εναν ανθρωπο να "φευγει" ημουν σιγουρη πως δεν υπαρχει σημαντικοτερο πραγμα απο το να του ξαναδωσεις ζωη. Η ικανοποιηση του να βλεπεις τον Θανατο να αφηνει ηττημενος το δωματιο εξ'αιτιας σου, ειναι σχεδον υπερφυσικη και κανει ολα τα υπολοιπα,τα παντα, να φαινονται ασημαντα. Ενιωθα σαν να ειχαν "χτυπησει" κι εμενα με ηλεκτρικο ρευμα:
πως γινεται να ημουν τοσο ηλιθια ολα αυτα τα χρονια;
Η ζωη δεν ειναι μια σειρα απο ηλιθια κλισέ: οποιος κουτσαινει, συμπεριφερεται ασχημα στους ασθενεις και δεν εχει πηδηξει τα τελευταια 5 χρονια δεν ειναι γαματος γιατρος. Οποιος ειναι "νεος" ειναι αναγκαστικα ανικανος, ολοι ηταν καποτε, δεν πειραζει, αυτο θα αλλαξει πολυ συντομα. Το να φτιαχνεις ενα ωραιο τραγουδι, εναν ωραιο πινακα, μια ωραια φωτογραφια ειναι δημιουργικο αλλα και το να χτυπας με 360 Volt εναν ετοιμοθανατο ειναι ακομα πιο δημιουργικο.
Η ζωη δεν ειναι ταινια και τα παραδειγματα δεν τελειωνουν ποτε. Το να σχηματιζεις γνωμη για κατι που δεν εχεις ζησει σε κανει δογματικο και κοντοφθαλμο εκτος του οτι σου στερει απειρες εμπειριες. Και κατα εναν ειρωνικο τροπο οταν το συνειδητοποιεις, νιωθεις (λιιιγο) σαν ηρωας ταινιας.



-ελπιζω να δω κι εγω μια μερα τον Γολιαθ να αφηνει με κατεβασμενο κεφαλι το δωματιο εξ'αιτιας μου-

9 comments:

Dust Road said...

αντε ρε βλαμμένο...
Λες και είδα το πιο συγκινητικό επεισόδιο του Sophiakk's Anatomy...

pan pan said...

nai skepsou ki egw pou den eimai malakas san ton apopanw, kati analogo skefthka..

sophiak. said...

fxastwwww :D
(an er8ei to pulitzer k dn eimai spiti peite tous na to afhsun e3w apo thn porta)
buaahah..ghm.

Anonymous said...

ego exo pei...
"Sophia MD" the comic


(kai to na xtypas kosmo me 360 volt akoygetai gamato kai asxeta apo toys iatrikoys logoys... CLEAR!)

sophiak. said...

hahhah ontws,na kykloforeis me enan apinidwth sta xeria sto sydagma
:D

balloon said...

Sophia mou,
auto to varos tis epilogis to antimetopizo k ego
giati emena an o pateras mou den pathene eggefaliko molis tou to po, tha allaza douleia

auto to varos merikes meres einai asikoto k merikes meres les auto pou kano to thelo i ta pao kala

oi erasitexnikes asxoleies mas mporoun na mas sosoun

Sou euxomai na diokseis pollous thanatous apo domatia

Chrysa-a

(prospathisa k ego na kano blog...dne ta katafera stin emfanisi hehe)

sophiak. said...

thanx chrysa :D

elafini said...

καλή αρχή Σοφία :)

(αχρείαστη να'σαι :P)

sophiak. said...

eyxaristooo!
axreiasth namai ontws
:D